Tijdens de NS wandeling ‘De Vuursche’ stap ik het terras op van dit pannenkoekenrestaurant.
Dat is geen enkel probleem, als eenling, gezien de grote diversiteit van medegasten. Er zitten sportievelingen genoeg: wandelaars, fietsers en stoere motorrijders. Maar ook heel veel oudere dames en heren met wandelstokken en rollators, klaar om het goede leven te genieten in het zonnetje.
Ik kan meteen bestellen en omdat ik onderweg alle tijd had te bedenken in welke pannenkoek ik deze keer zin heb is dat snel geregeld. Even snel wordt mijn drankje gebracht, de wandelschoenen zijn nog nauwelijks ontbonden.
Om mij heen vang ik flarden van gesprekken op. Dat krijg je als je alleen bent: je hoort veel meer dan de praters zich realiseren. Een groot genoegen deze keer, met het groepje mannen achter mij die kennelijk een bedrijfsuitje hebben. Iets in de ICT, schat ik zo, jong en met veel vriendelijke competitie onderling. Grappig om te vernemen hoe de senior vertelt over de vriend van zijn dochter. De andere mannen trekken er meteen lering uit, ‘o, dus als je over vuile sokken begint hoor je erbij’.
De pannenkoek is voortreffelijk en het meisje toeschietelijk, dus ik vraag naar de herkomst van de beide soorten gember. Ze weet het niet precies en gaat het in de keuken navragen. Per kerende post is ze terug: ‘ja, de ene is stemgember uit China, de andere schaafgember uit Australië’. Dat eerste had ik al gesuggereerd, het tweede meende zij te weten, dus we knikken elkaar vergenoegd toe. Even contact, meer heb je niet nodig om je heerlijk te voelen op dit terras in de zon.
Tevreden loop ik alleen verder.