De vorige keer dat ik hier wilde eten was ik te warm en bezweet na het wandelen en dat wilde ik het restaurant niet aan doen. Maar ik hoorde goede verhalen over Jaap en besloot een paar jaar later om een tweedaagse fietstocht in Drente voor mezelf te organiseren, zodat ik toch ‘bij Jaap’ kon eten. De restaurants zijn weer open na de lockdown en in de frisse lucht voel ik me veilig. Die fietstocht was een geweldige ontdekking: wat een mooi land, met randen van wilde bloemen rond vruchtbare akkers met echt graan – waar zie je dat nog! Ik zag twee herten weg huppelen, een snelle eekhoorn langs een boom rennen en hoorde vogels, stilte en stormachtige wind over de Fochtelooërveen razen. Toen het bijna ging regenen fietste ik terug naar Assen en bezocht een prachtige tentoonstelling van Italiaanse schilderkunst, ‘Sprezzatura’, in het Drentsch Museum. Daarna naar de Markt waar ‘bij Jaap’ mij verwachtte.
Kijk, een tafeltje voor één gedekt, tegenover de bar waar altijd wat te zien is, dat is attent. Er wordt snel een amuse gebracht: appel/mierikswortelsalade en een schuimpje met rode biet. De eerste is fris en pittig, dat ga ik zelf eens proberen, het schuimpje is ook lekker maar lijkt me te moeilijk om na te maken. Er hangt hier trouwens ook een prachtige lamp: onderling verbonden brokken ongepolijst glas met in elk stuk een klein lampje, letterlijk schitterend tegen de warmgrijze achtergrond.
Garnalensalade, dat is nostalgie. Ik maakte het als student wanneer mijn vriendje, later man, kwam eten, met een dure coctailsaus uit een potje. Maar zonder perzik en avocado in piepkleine blokjes, zoals hier. Ouderwets lekker blijft het.
Schelvis had ik lang niet gegeten. Met de beurre rouge – een geraffineerd schuim – op malse groene groenten een heerlijk gerecht. De begeleidende wijn was een viognier en ik schrok zichtbaar want daar had ik een slechte ervaring mee. ‘Proef maar even, ik schenk anders gerust een andere wijn’, zei de gastvrouw meelevend. Dat bleek niet nodig, het gevreesde zoetje bleef uit en het hele glas was een prima begeleiding bij het hoofdgerecht.
Eigenlijk heb ik nu genoeg gegeten, maar ja, het menu voorziet ook in een dessert. En hoe geweldig is dat!
Hetzelfde kan gezegd worden van de rekening, die viel enorm mee.
Om half 12 was ik weer terug in mijn Airbnb kamer, na twee uur verdwalen in het donker, totdat ik een oude boer uit zijn bed belde om de weg te vragen. Het genoegen van lekker eten bij Jaap bleef overtuigend aanwezig. Ik blijk onverminderd van het avontuur te houden: op een zomeravond in de schemering door onbekend land te fietsen na lekker alleen gegeten te hebben, dat is het leven omarmen.
