De NS wandeling Landgoed Groeneveld heb ik al eens eerder geprobeerd, maar toen verdwaalde ik volkomen. Nu zijn er tips van lotgenoten op de site en ik durf wel weer.
Bossen bloeiende rododendrons langs de slotgracht van kasteel Groeneveld, met gele lissen en dotters ervoor spiegelt zich dat in het water. Dubbele weelde. Ook in de tuinen van de prachtige villa’s zijn die paarse bloemen uitbundig aanwezig, al hoort daar vaak het geluid van snoeizaag of grasmaaier bij. Des te helderder de natuurgeluiden in het bos, van wind en vogels en de krakende takjes waar een konijn over wegspringt.
De route is afwisselend, het zonnetje plezierig en er zijn genoeg pijnlijke herinneringen om flink te oefenen voor de mindfulness training. Die ben ik gestart om mijn rust te hervinden. Een huwelijk van 40 jaar gaat niet altijd over rozen, tenslotte.
Nu wil ik bij een wijntje op het ruime terras van Theehuis ’t Bluk me verheugen op een ouderwets broodje halfom. De bediening is snel en vriendelijk en neemt ongevraagd een glas water voor me mee. Ervaring met wandelaars, ongetwijfeld, op dit mooie plekje aan de rand van de hei.
Wat kan ouderwets toch lekker zijn! De royale plakken lever en pastrami blijken nog steeds een perfecte combinatie. Er wordt gelukkig meteen een peper- en zoutstel bijgeleverd, waar ook een flesje Maggi in staat; ik wist niet dat dat nog bestond. Maar zo kun je het wel naar eigen smaak hartig maken. De broodjes zijn gelukkig niet die ouderwetse kleffe witte boterhammen van vroeger. Een kraakvers bruin granenbroodje vormt de perfecte ondergrond voor dit ‘halfom’. De groene sla met rode ui – dat bestond vroeger niet, rode ui – is weer wel voorzien van een slasaus die onmiddellijk de herinnering oproept aan de fles ‘romige Calvé slasaus’ die mijn moeder als toppunt van luxe uit de toen splinternieuwe ijskast toverde.
Dit is je reinste jeugdsentiment. Ik laat het me welgevallen omdat het troostend is.
Waarna ik weer gesterkt verder loop.
