De eerste lentewandeling is elk jaar weer een godsgeschenk, met al die tinten groen.
Van Assen naar Rolde kom ik vogels en bloemen tegen die ik niet ken. Eenmaal op het terras aan de Brink bekruipt me een groenglanzende tor, er is nog genoeg te ontdekken, kennelijk.
Ik val voor mijn oude verleiding: een kroket met brood. Later zie ik op de kaart dat ze ook Kwekkeboom kroketten serveren maar dan ben ik al te laat. Het vriendelijke meisje meldt na enig nadenken dat het een Bourgondische kroket is die nu in de olie ligt te bruisen. De manier waarop ze me bedient maakt me vrolijk, ik besluit het Amsterdamse merk niet te gaan missen maar me te verheugen op de plaatselijke variant. Die blijkt zelfs echt draadjesvlees te bevatten, zou de plaatselijke slager..? Het meisje helpt me uit mijn romantische droom, dit is een rechtgeaard fabrieksproduct. Daar redden ze het dus niet mee: enkele jaren later is de zaak verdwenen.
Weer op weg zoek ik een zacht plekje voor een dutje. Meteen staat er een ram twee meter verder stil om te zien of ik kwaad kan. Valt mee. Maar hij neemt zijn twee ooien toch mee naar een ander veldje, fris groen is er genoeg.
Als ik weer in de buurt van Assen kom blijk ik moe en bezweet. De zon is warmer dan ik verwachtte. Voor het eerst vraag ik me af of een goed restaurant wel gelukkig is met een bezwete gast op wandelschoenen. Kan ik ze dat wel aandoen? Mogelijk brengt het opfrisdoekje uitkomst, maar er knaagt een licht schuldgevoel. Dat helpt om te beslissen toch maar niet uit eten te gaan ‘bij Jaap’ in Assen. Te moe en te warm. Dus stap ik in de trein naar huis en schrik een half uur later op in Groningen, de verkeerde kant op dus. Nu heb ik wel trek maar wil ook naar huis. ‘Julia’s’ is de oplossing, die wilde ik altijd al eens proeven. Verrassend lekker en goed warm, met zalm en romige saus prima op smaak en de verse rucola geeft een extra bite. Hoe krijgen ze die pasta precies al dente?
Goed idee dus voor een maaltijd alleen? Niet zo, op het perron staande eten, dat geeft een armoedig gevoel.
Volgende keer verzin ik een andere oplossing. Gewoon rondvragen naar een goed restaurant en dan met de nachttrein naar huis, bijvoorbeeld. Of er weekendje Groningen aan vast plakken.
Gebruik je zin voor avontuur, dame!
