Het is hier bloedheet. Ik heb een koel plekje aan het Reitdiep gevonden, in de schaduw van een grote beuk. Hier kan ik rustig wachten tot het tijd is om naar mijn Airbnb te gaan. Kijken hoe koel het daar is en dan boodschappen doen, douchen en later in de stad eten.
In ieder geval is het fijn om weer in Nederland te zijn, al is het misschien te heet om lekker door het wijde Groninger land te fietsen zoals ik van plan was.
Een Groningse vriendin van mijn vriendin in Amsterdam had dit restaurant aanbevolen, ‘heel errug lekker’. Dus aan het einde van deze snikhete dag ga ik langs, ondanks de waarschuwing op de website dat in verband met coronatijden er geen à la carte eten mogelijk is. Het is mij veel te warm voor een 3-gangen menu, dus ik stap binnen om te zien of er iets te regelen is. ‘Wat kan ik voor u doen?’ wordt me vriendelijk gevraagd. Ik leg mijn probleem voor: ik wil graag lekker eten maar drie gangen is mij teveel. Als ik bevestig dat ik alleen ben blijkt de zaak voor die avond ineens volgeboekt. Ik ben er later drie keer langs gelopen maar binnen bleef de zaak pijnlijk leeg, alleen het terras was vol. Een alleenganger is hier duidelijk niet welkom, geen ‘Betere Tijden’ voor mij alleen. U bent gewaarschuwd.
Gelukkig zit in het verlengde van de straat brasserie ‘Groen’, ook genoemd door de vriendin van de vriendin. Ik mag meteen een mooi tafeltje in de schaduw kiezen. Ze bieden een 3-gangen menu voor dezelfde prijs als ‘Betere Tijden’, met daarnaast een kaart om te kiezen wat en hoeveel je wilt eten. Een leuke kaart, dus ik kan niet kiezen. De boereneendenborst met risotto van selderij en prei lijkt me heerlijk maar veel te veel, want er komen ook nog frieten bij (en als die voor mijn neus staan kan ik er niet afblijven, behalve in Italië want daar kunnen ze geen friet bakken). De voorgerechten zijn allemaal aantrekkelijk. De oplossing ligt kant en klaar: ‘Starters to share‘, maar dat is dus voor 2 personen. Aan de zeer vriendelijke serveerster vertel ik dat dat mijn ideale gerecht zou zijn al ben ik alleen. Ze stelt voor om de keuken te vragen of het ook voor 1 persoon kan. En jawel, geen probleem! De frisse grenache wijn en het vanzelfsprekend aangeboden glas water geven me de tijd om me te verheugen. Tien (!) kleine hapjes met heerlijke smaken, inclusief verantwoord vlees van Groningse weide-koeien en Livar-varkens. De laatste denk ik persoonlijk te kennen van mijn bezoeken aan Hof van Herstal: de nabijgelegen abdij verzorgt al jaren vrolijke varkens die zich met zichtbaar genoegen in de modder wentelen.
Kortom, ik eet heerlijk op het terras van ‘Groen’ en de serveerster dat langskomt om te vragen of dit genoeg is geniet daarvan mee.
Op 100 meter afstand offreert Groningen twee tegengestelde benaderingen van alleen eten: bij ‘Groen’ ben je meer dan welkom, bij ‘Betere Tijden’ helemaal niet.
De volgend dag fiets ik rond het Paterswoldse meer, zodat ik me nu en dan even in het water kan laten glijden aan de verschillende gezellige grasstrandjes.
