Rome, via Appia Antica, ristorante Al Quatro Miglio.

Nu heb ik de goede route gevonden: met lijn 3 naar het Circo Massimo en dan bus 118 naar de Via Appia Antica,  halte Basilico di San Sebastiano. Dan ben je na 50 meter op de oude weg, waar geen auto’s meer zijn. En zelfs geen mensen! Wat een opluchting na die volle stad gisteren. Ik loop zingend op mijn eentje over stenen van 2000 jaar oud.

Vergeet het restaurant in het tuincentrum. Loop nog een klein uurtje door tussen groen en ruïnes,  in zon en wind en bijna verlaten, heerlijk. Dan is er een bordje naar rechts dat bar-ristorante aankondigt. Het restaurant ligt naast de tennisbanen en hoort bij de sportclub.

Hier begint een klein feestje. Ik krijg een half glas prosecco van het huis. Als ik een karafje met een kwart liter wijn wil bestellen kan dat niet. Is dat hier te ordinair? Dat wordt dan een ‘calice’, glas dus, voor een flinke prijs. Ik kies een chardonnay op de gok. Maar als ik de wijnkaart zie blijkt dit de enige buitenlandse wijn, uit Californië nota bene. In Italië wil ik alleen Italiaanse wijn en krijg een ruim glas Grigetto aangeboden. ‘Biologisch’, zegt de kok, ‘maar de eigenaar maakt het al 30 jaar zo en wil niet meegaan met de mode van biologische certificaten ‘. Wat moet ik daar nou van denken? Even niks, want die wijn is heerlijk.

Dan komt er een verrassende amuse van het huis. ‘Tomme’, warme kaas in zwarte sesamzaadjes, bestrooid met flinterdunne gedroogde paprika voor een allerlichtst pepertje. Zo subtiel heb ik in tijden niet gegeten! De kok is bij een ander tafeltje aangeschoven en zijn passie voor koken stroomt over. Ze bespreken een feestmenu, het water loopt me in de mond.

Ik eet ‘fettucini all’ amatriciana, estiva’ en dat is lekker! En zonder vragen is de pasta niet teveel al dente, dus ik smul, vooral door de smeuïge stracciatelle die het geheel nog romiger maakt. Maar ik kan hooguit een derde eten van wat wordt geboden. Gelukkig is ook hier een doggybag heel gewoon  geworden. De rest gaat in mijn rugzak mee naar huis. Daar kan ik mijn geliefde laten meegenieten. Misschien wil hij dan nog weleens deze Via Appia Antica meelopen.